كوب

اشارت

از بوق بنژوق هاي صبح گاهان
تا اُقواهايي كه اغوا مي كنند تا شب را در بستر ديگري صبح كنيم
...
بر لب رود (سن يا زاينده رود؟) نشسته ام
نشسته ام بر لب رود و "جهان گذرا" را نگاه مي كنم
از بنژوق تا اُقوا
از سلام تا خداحافظي
از درود تا بدرود
(هر سلام يك خداحافظي هم دارد يادمان باشد)
از خيسي چشمي كه به سلامي روشن مي شود
تا چشمي خيس از خداحافظي ناگزير
اشك هايي كه رودها را مي سازند
رودهايي كه در گذرند
رودهايي كه از عمر ما مي گذرند
از شهرها
از شهرها و لحظه ها
از خنده ها و مرگ ها
از سلام ها
خداحافظي ها
بنژوق
اُقوا

بوق بنژوق در طلوع صبحي آرام
تا اغواي اُقوايي در عصري به شدت باراني و باد
...
رودها مي گذرند
...

پاريس. اردي بهشت 83

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>