كوب

تمام کتابخانه ی بابا، تمام آن کتابخانه شده است بیش از سی کارتن دربسته در گوشه کنار طبقه ی دوم و در راه پله، تا بیایند ببرندشان گویا برای کتابخانه ای در ورامین

قفسه های خالی را امشب دیدم. مثل این بود که در خانه ای که سی سال است زندگی می کنیم، اتاق تازه ای کشف کنیم. اما به هیچ وجه شعف کشف یک اتاق تازه را ندارد. قفسه های خالی و خاک گرفته
احساس می کنم بستن آخرین کارتن، نقطه ی پایان یک دوره است. نقطه ی پایان یک دوره برای بابا، من، مازیار و شاید همه ی آن ها که سال ها به آن خانه آمدند و رفتند و کتاب های آن کتابخانه را کاویدند و امانت گرفتند و خواندند

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>