كوب

از "نه"ی بزرگ به هاشمی رفسنجانی خرسندم اما از انتخاب محمود احمدی نژاد هم به عنوان رییس جمهور سخت متاسفم. انتخاب نکردن، "نه"به هردوی این ها و نظامی بود که ز بنیاد ویران است. کاش آدم های بیش تری این گزینه را انتخاب کرده بودند

گمان کنم کمربندها را باید بست و پاشنه ی کفش ها را باید ورکشید. برای خیلی کارها. می دانم. خسته ایم. خیلی هم خسته. شاید دیگر این بار حتا تاب نیاوریم ولی مگر تا کجا می توان در گه فرو رفت و هیچ نگفت؟ بیش از این آیا؟

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>