November 02, 2005
به خدا من حرف براي نوشتن در اين جا كم نياورده ام. فقط اين روزها كمي گرفتارم. اما نقدا اين تحليل نويسنده ي روزنامه ي تايمز را درباره ي اوضاع ايران يخوانيد. خيلي جالب است
يك دفتر شخصي در روزمرگی، شعر و معماري
يك دفتر شخصي در روزمرگی، شعر و معماري
3 Comments:
خوب شد گفتید. داشتیم کم کم نگران می شدیم از این سکوت.
سلام
من 16 سال بيشتر ندارم و البته نمي خوام دروغ هم بگم! به همين دليل فكر كنم كوچك ترين مخاطب شما باشم گر چه خودم را كوچك نمي بينم
با وبلاگتون اتفاقي آشنا نشدم يك بغل نوشته هم دارم كه كمتر كسي خونده چون حال تايپ كردن را نداشته ام
دوست دارم با شما گپي بزنم و اميدوارم كه شما هم كسر شان ندانيد ! آي دي من ايني است كه در ادامه مي اورم و اميدوارم به طريغي( و چه بهتر كه از طريق چت و ياهو مسنجر باشد ) با هم صحبت كنيم :hooop55@yahoo.com
اگه سجايلتون به ابوي رفته باشه كه تو تنها چيزي كه كم نمياري حرفه ، خيالت راحت!
راستي آرش خان ي تو چيكار مي كني انقده خاطرخواه داري ناقلا؟!)
Post a Comment
<< Home