كوب

یک: امروز با خودم فکر می کردم که چرا شهر و بیابان، این دو جای چنین متفاوت (یا متضاد؟) این قدر ذهن مرا درگیر کرده است؟
دو: حس غریبی دارد برای من که عصری در خانه بنشینم به خواندن کتابی تا دم دم غروب، و درست همان لحظه ها که نور روز از حد مناسب برای خواندن کم تر شده است، همان لحظه ها که روز تمام می شود، کتاب هم تمام شود، ببندمش و در گرگ و میش به طعمی فکر کنم که از کتاب برایم مانده است

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>