كوب

یکی از سرگرمی‌های من (که البته برای خودم فقط هم یک سرگرمی ساده نیست) تکرار متوالی و مستمر برخی کلمات، یا شاید هرکلمه‌ای‌ست آن‌قدر که آن کلمه از ماهیت و محتوای آشنایش خالی و خالی‌تر شود و –به قول پل آستر- به «سطحی از لغت» برسد که بیش‌تر یک صداست تا یک واژه‌ی معنادار. با تکرار مداوم یک واژه، آن کلمه به یک ابژه تبدیل می‌شود. یک ابژه‌ی خودمدار که به‌نظرم بخصوص به کار شعر می‌آید.

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>