كوب

چند روز پیش، عصر کنار مادی نیاسرم قدم می زدم.مردی نشسته بود کنار مادی. روی زانویش کتابی باز بود. سیگاری به لب داشت و فندک می زد، فندک می زد. فندک روشن نمی شد. رسیدم بالای سرش. گفتم آقا کبریت بدم خدمتتون؟ و بسته ی کبریت نو را دستش دادم و گذشتم. پشت سرم صدا زد آقا! کبریتتون! بی آن که برگردم گفتم: قابلی ندارد. سبک بار رفتم تا چارباغ و برگشتم

<آرش اخوت cooob@hotmail.com>