اگر وبلاگ داشتم این شعر شاملو را می گذاشتم اما حالا برای تو کامنت می گذارم:
جهان را بنگر سراسر
که به رخت ِ رخوت ِ خواب ِ خراب ِ خود از خويش بيگانه است. و ما را بنگر بيدار که هُشيواران ِ غم ِ خويش‌ايم. خشم‌آگين و پرخاشگر از اندوه ِ تلخ ِ خويش پاس‌داری مي‌کنيم، نگه‌بان ِ عبوس ِ رنج ِ خويش‌ايم
تا از قاب ِ سياه ِ وظيفه‌يي که بر گِرد ِ آن کشيده‌ايم خطا نکند.
و جهان را بنگر
جهان را در رخوت ِ معصومانه‌ی خواب‌اش که از خويش چه بيگانه است! □
ماه مي‌گذرد در انتهای مدار ِ سردش. ما مانده‌ايم و روز نمي‌آيد.
1 Comments:
اگر وبلاگ داشتم این شعر شاملو را می گذاشتم اما حالا برای تو کامنت می گذارم:
جهان را بنگر سراسر
که به رخت ِ رخوت ِ خواب ِ خراب ِ خود
از خويش بيگانه است.
و ما را بنگر
بيدار
که هُشيواران ِ غم ِ خويش‌ايم.
خشم‌آگين و پرخاشگر
از اندوه ِ تلخ ِ خويش پاس‌داری مي‌کنيم،
نگه‌بان ِ عبوس ِ رنج ِ خويش‌ايم
تا از قاب ِ سياه ِ وظيفه‌يي که بر گِرد ِ آن کشيده‌ايم
خطا نکند.
و جهان را بنگر
جهان را
در رخوت ِ معصومانه‌ی خواب‌اش
که از خويش چه بيگانه است!
□
ماه مي‌گذرد
در انتهای مدار ِ سردش.
ما مانده‌ايم و
روز
نمي‌آيد.
۲۳ آذر ِ ۱۳۵۷
لندن
Post a Comment
<< Home