مجسمه ساز اگر بودم، مجسمه ای غول پیکر می ساختم، به مقیاس سه به یک حداقل، از زنی کاملا عریان که روی شانه ها از زمین بلند شده، یعنی فیگوری بسیار نامتعادل که فقط یک لحظه ممکن است، و پاهایش را به سوی آسمان آبی کاملا باز کرده. باز باز
باید جالب باشه. حالت دستاشو ننوشتی و اینکه واسه این مجسمه چشم و دهان هم میذاری یا نه . اگه اینطور باشه، زاویه دیدشو رو به آسمان درست میکنی یا به سمتِ دیگه؟
6 Comments:
در آن وضعیت نامتعادل گشودن پاها به آن وسعت کاملاً بیهوده است
این مجسمه اگر ساخته شود نماد ناکامی یک ملت خواهد بود.
این حرکات سخت ورزشی-نرمشی برای چیست؟!نکند مربوط به المپیک می شود.
کاش میشد این عکس پاهام را که باز کردم به طرف آسمان برات اینجا می فرستادم آخرین شبی که با هم بودیم شب آسمان آبی بود
باید جالب باشه.
حالت دستاشو ننوشتی
و اینکه واسه این مجسمه چشم و دهان هم میذاری یا نه .
اگه اینطور باشه، زاویه دیدشو رو به آسمان درست میکنی یا به سمتِ دیگه؟
بهع! چه جوابای تخمی ای! به جز خانم فاطمه البته
Post a Comment
<< Home