December 12, 2009

مجسمه ساز اگر بودم، مجسمه ای غول پیکر می ساختم، به مقیاس سه به یک حداقل، از زنی کاملا عریان که روی شانه ها از زمین بلند شده، یعنی فیگوری بسیار نامتعادل که فقط یک لحظه ممکن است، و پاهایش را به سوی آسمان آبی کاملا باز کرده. باز باز

6 Comments:

At 12:53 AM, Anonymous Anonymous said...

در آن وضعیت نامتعادل گشودن پاها به آن وسعت کاملاً بیهوده است

 
At 6:44 PM, Blogger Unknown said...

این مجسمه اگر ساخته شود نماد ناکامی یک ملت خواهد بود.

 
At 12:07 AM, Anonymous Anonymous said...

این حرکات سخت ورزشی-نرمشی برای چیست؟!نکند مربوط به المپیک می شود.

 
At 9:28 PM, Anonymous Anonymous said...

کاش میشد این عکس پاهام را که باز کردم به طرف آسمان برات اینجا می فرستادم آخرین شبی که با هم بودیم شب آسمان آبی بود

 
At 9:54 AM, Anonymous Exotic said...

باید جالب باشه.
حالت دستاشو ننوشتی
و اینکه واسه این مجسمه چشم و دهان هم میذاری یا نه .
اگه اینطور باشه، زاویه دیدشو رو به آسمان درست میکنی یا به سمتِ دیگه؟

 
At 1:27 AM, Anonymous Anonymous said...

بهع! چه جوابای تخمی ای! به جز خانم فاطمه البته

 

Post a Comment

<< Home