آن‌چه عبدالله انوار درباره‌ی سرگذشت (نه فقط تاریخ)ِ تهران می‌نویسد خیلی خواندنی و ارزش‌مند است. پیش‌تر در «کتاب تهران» می‌نوشت. این آخری مطلبی دارد در دوفصل‌نامه‌ی «پایاب». یکی از خصوصیات بامزه، و البته بسیار باارزشِ نوشته‌های او، سرگذشت توامان شهر و آدم‌هاست. محدوده‌ای را انتخاب می‌کند و سرگذشت هر قطعه زمین یا کوچه و خیابان را نقل می‌کند که این زمین مثلا در نقشه‌ی نجم‌الدوله چه بوده و بعد چه شده و حالا چه‌گونه است و مالک آن کی بوده و آن‌وقت سرگذشت مالک را، مختصر و مفید ذکر می‌کند. در این نوشته‌ی اخیر سرگذشت «ناحیه جنوبی بین چهارراه خیابان سی تیر و چهارراه خیابان حافظ» را می‌نویسد که خود حاوی سرگذشت آدم‌هاست؛ افرادی چون دکتر پرنس، میرزا جوادخان سعدالدوله، حسین‌علی‌خان پسر علاءالدوله (حاجب‌الدوله‌ی عهد ناصری، بعدها ملقب به معین‌الدوله)، معز‌الملک محمدتقی‌خان ناظم میزان، میرزا محمود صاحب‌دیوان و... . پس از شرح حدود محدوده‌ای که می‌خواهد معرفی کند می‌نویسد: «حال که محدوده این چهارضلعی را [...] شناختیم با خواننده طالب شناسایی به‌داخل این چهار ضلعی می‌رویم تا از نزدیک صاحبان منازل و باغ‌های این ناحیه را به حدود صد و سی سال قبل بشناسیم.» و مطلب را با این جمله تمام می‌کند: «این بود سرگذشت آن چهار ضلعی در صد و سی سال قبل.»
July 22, 2011
يك دفتر شخصي در روزمرگی، شعر و معماري
0 Comments:
Post a Comment
<< Home