سوراخ کون
سوراخ کون
ثقل آدمی‌ست
ثقل تن
نقطه‌ی تن.
(ودر آغاز نقطه بود و هیچ نبود.)
سوراخ کون
نقطه‌ی آدمی‌ست
که هم می‌آوَرَد ما را
چون هم برود
و چون گشاده شود
دخول حشری بفشاردش تا بشود.
سوراخ کون
نقطه‌ی دمیدن آدمی‌ست تا آدمی را بدمند و آدمی بدمد
نقطه‌ی دخول آدمی به وجود
و نقطه‌ی دخول حشری به‌وجود آدمی.
سوراخ کون
نقطه‌ی ما
لای ما
لای قاچ وُ چاک داغِ ما.
سوراخ کون
مرواریدی‌ست لای صدفی عظیم که بس که عزیز و ارج‌مند است همیشه و همه‌جا لای خود حمل می‌کنیم.
سوراخ کون
هسته‌ی ما
میان ما
لای ما
لای چاک ما
نَفخِ روح وُ خَرجِ روحِ ما.
تیر 88
0 Comments:
Post a Comment
<< Home