June 28, 2012


«آنچه را که در نوامبر 1989 [در چکسلواکی] رخ داد همه دیگر می‌دانند. من در مقام یک شاهد عینی و یک شریک در این وقایع، دلم می‌خواهد تأکید کنم که این انقلاب، که حقیقتاً حاصل برخوردی میان فرهنگ و قدرت بود، بی‌خشونت‌ترین انقلابی بود که می‌توان به‌تصور آورد. در گردهمایی‌هایی که نزدیک به 750هزار نفر در آن شرکت می‌کردند، نه یک نفر مجروح شد، نه شیشۀ پنجره‌ای شکست، و نه به ماشینی صدمه‌ای رسید. بسیاری از ده‌ها هزار جزوه‌ای که سیل‌وار در پراگ و سایر شهرها پخش می‌شد از مردم می‌خواست که جانب صلح و آرامش را نگهدارند و صبورانه عمل کنند؛ از هیچ‌کس خواسته نشد که دست به خشونت بزند. درنظر آن‌هایی که هنوز هم به قدرت فرهنگ، قدرت کلام، قدرت نیکی و عشق، و غلبۀ آن‌ها بر خشونت باور دارند، درنظر آن‌هایی که باور دارند امکان ندارد شاعران یا ارشمیدس‌ها در مبارزه‌شان علیه یونیفورم‌پوشان شکست بخورند، انقلاب پراگ می‌تواند الهام‌بخش باشد.»
ایوان کلیما/ روح پراگ/ خشایار دیهیمی

0 Comments:

Post a Comment

<< Home