دارد
عصر می‌شود.
دست می‌کشم
به هوای ابری
باران
می‌چکد
از چشمِ
عصرِ من.
دارد
عصر می‌شود
دارد
ابر
هوای
مرا برمی‌دارد.
دارد
ابر
دستِ
مرا
می‌کشد.
دارد
عصر
مرا از
خودم بیرون می‌کشد
مرا به‌خودم
می‌بَرد.
دارد
عصر می‌شود
«دارد
هوا که ببارد».
دارد
هوا
مرا
بردارد وُ
از ابرم
بچکد.
عصر است
عصرام.
فروردین 92
1 Comments:
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
<< Home