جوایز و
مراسمِ اهدای جوایز، در هر حیطه و رشته‌ای، دیگر برایم جذابیتی ندارد. درواقع
جایزه نگرفته از چنین مراسمی سرخورده شده‌ام. شاید هم چون جایزه‌های زیادی نگرفته‌ام
سرخورده شده‌ام! به جایزه و داوری، فی‌نفسه بدبینم و نقد دارم؛ هرچند مزایای خود
را هم دارد. و البته اصولن از اجتماعاتِ حرفه‌ای در حولِ چنین برنامه‌ها و مراسمی
گریزانم.
باری،
یکی از این «جوایز»، جایزه‌ی معمار است که هرسال به‌همتِ مجله‌ی «معمار» در تهران
برگزار می‌شود و البته رسم-و-راه و روال و خواصِ خود را دارد اما من اساسن خیال می‌کنم
این جایزه، بیش از آن که یک «جایزه» باشد، یک مسابقه است. دلایلش در حوصله‌ی این
یاداشت نیست و در یاداشت کوتاهی نوشته‌ام که در خودِ مجله‌ی «معمار» چاپ شده است
مدت‌ها پیش از این.
فردا
روزِ برگزاریِ اگر اشتباه نکنم دوازدهمین دوره‌ی این جایزه یا مسابقه است. کاری هم
از شرکتِ مهندسان مشاور دلتا، به‌طراحیِ احمدرضا حیدری و من، برای بخشِ بازسازیِ
این دوره فرستاده‌ایم (تالارِ اجتماعات و جشن‌های سازمان آب منطقه‌ای استان
اصفهان) و البته هنوز از نتیجه بی‌خبریم. از رفتن به مراسم، به‌همان دلایل که گفتم
یا نگفتم، سرباز زدم اما به‌هرحال آدم منتظر است ببیند چه می‌شود؟
توضیح:
از این بنا، آن‌چه در این عکس می‌بینید، سقف یا سازه‌ی فضاییِ منحنی‌شکل از قبل
موجود بود.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home