انارها بیصدا میشکنند
دلِ من هم.
از دانه دانههای اشک
روشن
میتابد به دلهای تاریک
به تاریکیِ چشمهای مغموم.
چه روشنی
دلِ شکسته!
از دانههای پیدایت
ستارههای سوسوزن
در نگاههای تاریک.
انارها
چه بیصدا میشکنند
در سکوتِ حیاطهای متروک
این دلِ شکسته
چه روشن!
بیتاب!
دلِ من هم.
از دانه دانههای اشک
روشن
میتابد به دلهای تاریک
به تاریکیِ چشمهای مغموم.
چه روشنی
دلِ شکسته!
از دانههای پیدایت
ستارههای سوسوزن
در نگاههای تاریک.
انارها
چه بیصدا میشکنند
در سکوتِ حیاطهای متروک
این دلِ شکسته
چه روشن!
بیتاب!
0 Comments:
Post a Comment
<< Home