كوب

مراسم تدفين

در سردخانه، شهيدان بخار مي‌شوند.
آبايي
نازلي
وارتان
مرتضا
خسرو
...
صفِ بي‌پايانِ هزاران هزار كه در سپيده‌دمان تيرباران شده‌اند.

صبحِ سردي‌ست در دامنه‌هايِ دماوند.
بر گورِ تازه‌اي، رويِ تكه‌اي مقوا نامِ كسي را نوشته‌اند:
رديفِ 60. شماره‌ي 15. تيرباران. 21 تيرماه 1360.
و گورهاي بي‌نامُ نشان، تاريخ سال‌هاي پشتِ هم دارد.

جنازه‌ي شاعر را به سردخانه مي‌آورند.
- شاعر! شعري بخوان! هرچه باشد.
شاعر سكوت كرده است.
- هرچه باشد.
- "هرگز از مرگ نهراسيده‌ام."
هر جنازه شعري مي‌خوانَد.
هر جنازه، با چندين گلوله در سينه، سرودي مي‌خواند.

شاعر سكوت كرده است.
صدايشان مي‌آيد كه مي‌آيند شاعر را ببرند.
وارتان هنوز سخن نگفته است.
ديگران هم سكوت كرده‌اند تا شاعري كه آن‌ها را سروده است، تشييع شود.
"هر سپيده، با صداي هماواز دوازده گلوله سوراخ مي‌شود."
جنازه‌ها در بيابان بخار مي‌شوند.
تمام سردخانه‌هايِ جهان هم تابِ اين همه را ندارد.

مرداد 79

معماری رشته‌ی فوق‌العاده‌ای‌ست اما به‌قول علی‌اکبر صارمی در این کتاب خاطرات‌اش: «شهرسازی یعنی خط خطی‌ و زخمی‌کردن کره‌ی زمین و معماری یعنی ناخنک‌زدن به ‌طبیعت و کندن یادگاری بر تنه‌ی درختی کهنسال که «حیات» نام دارد.»

کاش نمی‌ساختیم که هر ساختن آدمی، خراب کردن طبیعت است. این را بخصوص وقتی که در سایت و طبیعت بکری طراحی می‌کنم، مدام با خودم زمزمه می‌کنم. معمار و شهرساز خوب، آن کسی‌ست که بتواند تشخیص دهد و مهم‌تر از آن، بتواند کارفرمایش را مجاب کند که کی و کجا نسازد

حضرت آقای «دکتر محمد نقی‌زاده»، در مقاله‌ی «تاملی در زیبایی سیمای میدان نقش‌جهان» (والبته منظور حضرت‌شان از «سیما» همان منظر باشد)، پس از آن‌که سیر تا پیاز میدان را یک‌سره به برداشتی دینی، آن هم منحصرا از نوع شیعیِ آن تقلیل داده‌اند، چون به کاخِ عالی‌قاپو رسیده‌اند مرقوم می‌فرمایند: «استقرار عالی‌قاپو در غرب میدان را می‌توان دلیلی بر تاکید زیرکانه‌ی طرّاح میدان برای نمایش افول قدرت مادّی و دنیایی (و غروب آن) دانست». برداشت دینیِ این آقای دکترِ شهرسازی و گویا استاد دانشگاه آزاد، حتا ریتم جرز و دهانه‌ی بدنه‌ی میدان را هم چنین تفسیر می‌کند: «قابِ بازشو [!] مغازه‌ها و ایوان فراز آن‌ها که ده‌ها بار تکرار می‌شده‌اند [می‌شده‌اند یا می‌شوند؟!]، جلوه و یادآوری از «ذکر» بوده‌اند. «ذکر» (یا تکرار عبارات یا کلماتی مقدّس) اگرچه شاید با تفکر مادّی‌گرایان خسته‌کننده جلوه کند [؟!]، اما در تفکّر متألّهین، اذکار با همه‌ی معانی معنوی و باطنی خویش، واجد ارزش و زیبا هستند.» بعد هم در پاورقیِ این مقاله‌ی «تخصصی»، تعداد «تسبیحات حضرت فاطمه» را آورده‌اند و یاد‌آور شده‌اند که «ختم آن، در مواضع متعدّدی از جمله پس از نمازها و به هنگام خواب توصیه شده است.» این مقاله در «ماهنامه‌ی فنی-تخصصی»ِ دانش نما منتشر شده که این شماره‌اش یکی از ضعیف‌ترین شماره‌های این مجله است، از طرح جلد تا ویرایش و محتوا. بیش از 80درصد مطالب مجله قبلا در مجلات دیگر و حتا در شماره‌های دیگر همین مجله منتشر شده که از آن‌جمله است متن سخن‌رانی «محقق و اندیشمند فرزانه» (!)، دکتر الهی قمشه‌ای و «متن کامل سخن‌رانی آقای دکتر حداد عادل»